به
گزارش خبرنگار مهر، هفته گذشته بسکتبال یکی از کانونهای توجه ورزش ایران
بود چون مهرام در یک شب استثنایی و البته پرحاشیه در رقابتی پایاپای با
بازیکنان همیشه جنجال ساز الریاضی لبنان که مدافع عنوان قهرمانی آسیا
هستند، جام قهرمانی مسابقات باشگاههای غرب آسیا را از آن خود کردند.
البته
این قهرمانی که پس از یک سال ناکامی مطلق بسکتبال و به دنبال قهرمانی دو
سه هفته پیش جوانان در غرب آسیا به دست آمد، در سایه حاشیههایی قرار گرفت
که به خاطر پشت درماندن جمعیتی از تماشاگران و حتی خبرنگاران ایجاد شد و
داغ دل بسکتبالیها را در نداشتن سالنی بزرگ با ظرفیت کافی تازه کرد.
تالار
قدیمی بسکتبال مجموعه ورزشی آزادی در برابر سیل استقبال مردم که برای
تماشای دیدار تیمهای مهرام و الریاضی آمده بودند، یک میزبان آماده
و سربلند نبود چون در فاصله دو ساعت مانده به آغاز این بازی، به خاطر
پرشدن و تکمیل ظرفیت سکوها، درهای سالن به روی جمعیتی که هنوز ورودشان
ادامه داشت، بسته شد.
البته
در این میان برخی افراد با پارتی بازی و معرفی خود به عنوان اقوام مسئولان
فدراسیون بسکتبال، وارد سالن شدند اما برخی از خبرنگاران مانند مردم عادی
پشت در ماندند و همین مسئله انتقادات زیادی را از فدراسیون بسکتبال و
مسئولانش موجب شد که در صحت هیچ یک شکی نیست اما مهمتر از همه بیانگر
نیازی بود که بسکتبالیها به داشتن سالنی با ظرفیت مناسب در مرکز شهر
دارند و طی یک دهه گذشته قول کلنگ زنی برای ساخت آن از سوی مدیران ورزش
داده شد اما عمل نشدن به آنها تا به آنجا ادامه داشت که شب قهرمانی
بسکتبال ایران با به چشم آمدن دوباره کوچکی تنها سالن بسکتبال ایران در
پایتخت همراه شد.
خلف وعده مدیران از زمان مهرعلیزاده تا سعیدلو
پس
از آنکه فدراسیون بسکتبال سال 1383 قهرمانی تیم امید و کسب سهمیه
رقابتهای جهانی آرژانتین را در تهران و در حضور دیگر آسیاییها جشن گرفت
محسن مهرعلیرزاده - رئیس وقت سازمان تربیت بدنی - به پاس قدردانی از زحمات
مسئولان این رشته قول احداث سالن اختصاصی بسکتبال در تهران را داد تا
بسکتبال و مدیرانش هم پاداش قهرمانی امیدهای خود را گرفته باشند و هم جای
خالی بزرگترین نیازشان را پر کنند. اما ...
مهرعلیزاده
در مدت حدود یک سالی که از زمان اعلام این وعده تا پایان دوران ریاستش بر
ورزش ایران باقی مانده بود هیچ حرکتی برای تحقق قول خود انجام نداد تا
بسکتبالیها چشم به دستان رئیس جدید (محمد علی آبادی) بدوزند تا شاید به
واسطه حمایتهای معاون محمود احمدینژاد در امور ورزش به ضروریترین و
پایهای ترین نیاز خود دسترسی پیدا کنند اما هر سال دریغ از پارسال.
در
مدتی که محمد علیآبادی در سازمان تربیت بدنی ریاست کرد بسکتبال بارها و
بارها بر قله آسیا ایستاد. از قهرمانی تیم ملی بزرگسالان در جام ملتهای
ژاپن که با صعود به المپیک 2008 پکن همراه شد گرفته تا مدال طلا
رقابتهای باشگاههای آسیا، عنوان نخست تیم جوانان و صعود به پیکارهای
جهانی نیوزیلند و در نهایت حضور مقبول ملیپوشان در دیدار با تیمهای صاحب
نام المپیکی که باعث شد در نخستین حضور المپیکی عنوانی غیر از آخری به دست
آورند.
سالن قدیمی آزادی میزبان تمام دیدارهای باشگاهی و ملی بسکتبال در ایران است
بعد
از هریک از موفقیتهای آسیایی وعده مدیران سازمان تربیت بدنی در مورد
اختصاص یک سالن تخصصی در پایتخت برای فدراسیون بسکتبال تمدید شد، حتی در
نشستی که دی ماه دو سال پیش به منظور ارائه برنامههای فدراسیون بسکتبال
برای حضور در بازیهای 2010 گوانگجو چین در سازمان تربیت بدنی برگزار شد،
بازهم محمد علی آبادی از احداث زمین اختصاصی بسکتبال در ضلع شمالی سالن
هندبال (خیابان سئول) خبر داد اما دوره ریاست علی آبادی هم تمام شد بدون
اینکه کلنگی در این محل برای بسکتبال و به نام بسکتبال به زمین بخورد!
بعد از مهرعلیزاده و علی آبادی، چشم امید بسکتبالیها به علی سعیدلو بود
تا شاید تحقق وعده او آنها را از بیخانمانی نجات دهد. به خصوص
اینکه اسفندماه سال 88 و در جریان فینال مسابقات لیگ برتر، علی سعیدلو که
برای تماشای دیدار مهرام و ذوب آهن به تالار بسکتبال آزادی رفته بود گفت
که اقدامات لازم برای احداث خانه بسکتبال انجام شده و قرار است بزودی
مراحل کلنگزنی این مجموعه آغاز شود طوریکه تا پیش از مسابقات جهانی 2010
این مجموعه به نیمی از مراحل ساخت برسد.
مسابقات
جهانی تمام شد و ریاست سعیدلو هم در سازمان تربیت بدنی به پایان رسید اما
برای ساخت سالن بسکتبال انجام هیچ اقدامی آغاز نشد که بخواهد به نیمه راه
برسد و سرانجامی داشته باشد.
امیدوار به دستگاه جدید ورزش
به
گزارش خبرنگار مهر، شاید اگر وعده و وعیدهای مدیران پشین ورزش ایران برای
ساخت سالن بسکتبال جامعه عمل گرفته بود، علاقمندان به این رشته جشن
قهرمانی را در حقارت میزبانی و توهینها و بی اعتناییها گم نمیکردند
هرچند که از آنها برای تماشای بازی دعوت شده بود اما هیچ پیش بینی برای
استقبال گسترده آنها نشده بود.
در هر صورت جمعیت پشت در مانده بسکتبال در هفته گذشته بهترین بهانه است
برای اینکه محمد عباسی به عنوان اولین وزیر وزارت ورزش و جوانان چاره ای
بیندیشد تا حداقل تبدیل شدن سازمان تربیت بدنی به وزارت ورزش و جوانان
نتیجهای برای ورزش ایران و بسکتبال داشته باشد. چه بسا با داشتن سالنی
مجهزتر و استفاده از به جای سالن قدیمی آزادی، بسکتبال ایران حداقل در
قالب دیدارهای دوستانه بتواند میزبان تیم های بزرگ هم باشد.